A Lacanian Scrutiny of Shakespeare’s Sonnets in the Light of Mortality or Eternity

Authors : Ali MOHAMMADİ

Pages : 1106-1115

Doi:10.29000/rumelide.1190370

View : 13 | Download : 7

Publication Date : 2022-10-21

Article Type : Research Paper

Abstract :Shakespeare soneleri, Rönesans döneminin en ünlü soneleri olarak düşünülür. Bu şiirlerinde Shakespeare, sadece sonenin biçimini sadece İtalyan eşdeğerinin farklı kombinasyonuyla değiştirmekle kalmaz, aynı zamanda aşkın kimliğine çağdaşlarından farklı bir bakış açısıyla yaklaşır. Nitekim Shakespeare aşkın kimliğinin; zaman, güzellik, ölüm ve ölümsüzlük gibi kavramlara bağlı olduğunu düşünür. Bu aşamada, zaman çizgiseldir ve âşık yeni metaforlar kullanarak sürekli olarak güzelliği ve aşkını ölümsüzleştirmeye çalışır. Böylece, görünüşte Shakespeare`in, aşık ile sevilen arasındaki ilişkide aynı platonik tutumu tekrarladığı anlaşılır. Ancak Jacques Lacan`ın psikanalitik analizinde âşığın ölüm ve sonsuzluk ikili zıtlığına kapıldığı görülmektedir. Diğer bir ifadeyle, âşığın sevdiği kişinin sonsuzluğu için çabası durdurulur ve şiir dizelerinde ebedîlik sürekli ertelenen gelecekteki bir zamana dönüşür. Bu makale, aşkın kimliğini ve zaman ile ilişkisini inceledikten sonra, Shakespeare sonelerinin aşkın zamansızlığına mı ya da hiçlik ve ölüme mi önem verdiği sorusunu yanıtlamayı amaçlamaktadır.
Keywords : Ölüm, Ölümsüzlük, Jacques Lacan, Aşk, Psikanaliz, Yeniden Oluşma, Shakespeare Soneleri