Bir Başkadır Dizisinin Terapi Sahnelerinin İlişkisel Psikanaliz ve Kültüre Duyarlılık Bağlamında Terapötik İttifak Açısından İncelenmesi

Authors : Ramazan Yılmaz

Pages : 115-126

Doi:10.56955/bpd.1560707

View : 75 | Download : 63

Publication Date : 2025-01-31

Article Type : Review Paper

Abstract :Bireysel psikoterapi süreçlerinde, terapist ve danışan arasında doğal olarak bir ilişki gelişir Bazı psikoterapi ekolleri bu ilişkiyi terapinin ana unsuru olarak kabul ederken bazıları bunu yalnızca iyileşmenin veya terapötik ilerlemenin bir ön koşulu ve aracı olarak görür. Tarihsel süreçte bilimsel gelişmeler ve özellikle fizik alanındaki yeniliklerin etkisiyle psikoterapi ekollerinde de zaman içinde önemli paradigma değişiklikleri meydana gelmiştir. Bu değişim, terapilerin tek kişilik modellerden çift kişilik modellere evrilmesiyle kendini göstermiştir. Tek kişilik terapi modellerinde terapistin zihninde sorunlu bir danışan ve buna bağlı çözümlerin de önceden belli olduğu bir süreç varken; çift kişilik terapi modellerinde, terapist ile danışan arasındaki karşılıklı etkileşim ve süreç boyunca birlikte şekillenen deneyimler önceliklidir. Çift kişilik terapi yaklaşımları, terapötik ittifakı terapist ve danışan arasındaki ilişkinin oluşumu ve devamı için en önemli bileşen olarak kabul eder. Bu çalışmada Netflix yapımı \\\'Bir Başkadır\\\' dizisinin terapi sahneleri, terapist ve danışanın kültürel kimlikleri ile aralarındaki ilişkisel dinamikler üzerinden, ilişkisel psikanaliz ve kültüre duyarlılık bağlamında terapötik ittifak açısından incelenmiştir. Çalışma nitel yöntemle dizayn edilmiştir. Veri oluşturma tekniği olarak, doküman analizinin bir türü olan dizi film kullanılarak tematik analiz yapılmıştır. İlişkisel psikanaliz kuramı çerçevesinde yapılan tematik analiz sonucunda, terapistin kişisel geçmişi ve karşı aktarım duygularının seans sürecine etki edebileceği ve terapötik ittifakı zorlaştırabileceği; terapi sürecinin yalnızca danışanın değil, aynı zamanda terapistin içsel süreçleriyle de şekillenebileceği ve bu süreçte karşılıklı bir etkileşim olduğu; seansta kırılmaların terapötik sürecin doğal bir parçası olduğu, ancak bu kırılmaların onarılmasının terapötik ittifakın güçlenmesine katkı sağlayabileceği; terapistin kendi karşı aktarım duygularını fark edememesi durumunda onarım sürecinin zorlaşabileceği ve terapinin ilerlemesini olumsuz etkileyebileceği; bu nedenle terapistin süpervizyon desteği almasının ve içsel süreçleri üzerine kendi terapisinde çalışmasının önemli olabileceği görülmüştür.
Keywords : İlişkisel Psikanaliz, Kültüre Duyarlılık, Terapötik İttifak, Kırılma ve Onarım