Subhî Fahmâvî’nin Romanlarında Dil ve Üslûp

Authors : Mazhar DEDE, Mehmet Şirin ÇIKAR

Pages : 105-127

View : 13 | Download : 7

Publication Date : 2020-12-27

Article Type : Research Paper

Abstract :Her sanatçı, şair ve edebiyatçı hatta her insanın üslûbundan bahsedildiği halde üslûbun, eskilerin deyimiyle efradını cami ağyarını mâni bir tanımı yapılmış değildir. Her tanımın öne çıkan farklı yönleri olmakla beraber Buffon’un, üslûp, kişinin kendisidir tanımı, her bireyin kendisine özgü özelliklere sahip olmasını ifade eden önemli bir tanımdır. Buna göre bir edebiyatçının eserlerindeki üslûbundan bahsedildiğinde, eserin sahip olduğu dilsel, sözel, sözdizimsel ve anlamsal anlamda öne çıkan ve onu diğer eserlerden bu yönüyle farklı kılan tüm özellikler kastediliyor demektir. Kaleme aldığı ondan fazla romanla öne çıkan Filistin asıllı Ürdünlü yazar Subhî Fahmâvî insert ignore into journalissuearticles values(صبحي فحموي);, eserlerinde ele aldığı konular kadar tercih ettiği dil ve üslûp ile de dikkat çekmektedir. Fahmâvî, sahip olduğu “halk için sanat anlayışı” fikri doğrultusunda fikirlerini okuyucuya ulaştırmak için anlatıda yararlanılabilecek her teknik ve malzemeyi kullanmaya gayret gösterir. Lafız ve mana ile ilgili sanatlar başta olmak üzere anlatımda tercih ettiği fıkra, hikâye, atasözü, şiir, şarkı, anı ve diğer anlatı araçları ile metinlerini zenginleştirmiştir. Anlatıcı olarak hem homodiegetik hem de heterodiegetik anlatıcı tipini tercih eden yazar, zaman zaman yazar olarak kendisi olay örgüsüne dahil olarak olay anlatımını sonlandırma veya sonlandırmayı okuyucuya bırakmakla da farklı bir üslûba sahiptir. Hüzünlü konuları espri malzemeleriyle yoğurup trajedya ile komedyayı bir araya getirmesi kahbeke olarak isimlendirilen yazar, bu yönüyle kendisine has bir üslûba sahiptir. Bu makalenin amacı, Fahmâvî’nin Hurmetân ve mahrem, ‘Alâ Babi’l-Hevâ, Kıssatu ‘işki Ken‘âniyye, el-Ermeletu’s-Sevdâ, ‘Azbe, Sirvâlu Belkîs, Sadîkatî el-Yehudiyye, el-Hubb fî zemeni’l-‘avleme ve el-İskenderiye 2050 adlı romanlarını ele alarak yazarın sahip olduğu dil ve üslûp özelliğini ortaya koymaktır. Üslûp ve üslûpbilimle ilgili kısa bir girişten sonra adı geçen romanlar farklı açılardan ele alınarak yazarın, anlatımda tercih ettiği anlatı malzemeleri ortaya konmak suretiyle sahip olduğu üslûbu belirlenmeye çalışılacaktır.
Keywords : Arap Dili, Subhî Fahmâvî, Kahbeke, Üslûp, Atebe