COVID-19 Karantina Sürecinin Diyabetik Makula Ödemi Tedavisine Etkileri

Authors : Serdar BİLİCİ, Neriman SELÇUK, Tuba GÜLTEKİN-EROL, Suat Hayri UĞURBAŞ

Pages : 122-127

Doi:10.25048/tudod.1252096

View : 22 | Download : 43

Publication Date : 2023-08-31

Article Type : Research Paper

Abstract :Amaç: COVID-19 pandemisi nedeniyle tedaviye verilen aranın diyabetik maküla ödemi insert ignore into journalissuearticles values(DMÖ); olgularındaki anatomik ve fonksiyonel etkilerinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntemler: COVID-19 nedeniyle anti-vasküler büyüme faktörü insert ignore into journalissuearticles values(VEGF); tedavisine ara verilen DMÖ olguları çalışmaya dahil edildi. Olguların yaş, cinsiyet, tedaviye verilen ara süresi ve tekrar tedavi sonrası enjeksiyon sayısı ile takip süresi kaydedildi. Karantina öncesi son vizitleri insert ignore into journalissuearticles values(V0);, karantina sonrası ilk insert ignore into journalissuearticles values(V1); ve son vizitlerindeki insert ignore into journalissuearticles values(V2); görme keskinlikleri insert ignore into journalissuearticles values(GK); ve optik koherans tomografi ile santral makula kalınlığı insert ignore into journalissuearticles values(SMK); değerlendirildi. Olgular tedaviye verilen ara süresine göre 18 hafta ve altı insert ignore into journalissuearticles values(Grup-1); ile 18 hafta üzeri insert ignore into journalissuearticles values(Grup-2); olarak alt gruplara ayrıldı ve analiz edildi. Bulgular: Çalışmaya yaş ortalaması 63,1 yıl insert ignore into journalissuearticles values(42-80 yıl arası); olan 89 olgunun 89 gözü dahil edildi. Pandemi sürecinde tedaviye verilen ara ortalaması 21,03 hafta insert ignore into journalissuearticles values(12-48 hafta); olarak saptandı. Tekrar tedaviye başlanan olguların ortalama takip süresi 31,2 hafta insert ignore into journalissuearticles values(8 - 52 hafta); olup bu süreç içerisinde ortalama 2,98 insert ignore into journalissuearticles values(1-8); anti-VEGF tedavi uygulanmıştı. Tüm grupta V0, V1 ve V2 vizitlerindeki ortalama GK sırasıyla 0,64, 0,64 ve 0,63 LogMAR insert ignore into journalissuearticles values(p=0,168);, ortalama SMK değerleri sırasıyla 383,06, 434,82 ve 373,27 mikron insert ignore into journalissuearticles values(p<0,001); bulunmuştur. Grup 1’de V0, V1 ve V2 vizitlerindeki ortalama GK sırasıyla 0,53, 0,50 ve 0,52 LogMAR insert ignore into journalissuearticles values(p=0,263);; ortalama SMK değerleri sırasıyla 358,72, 386,59 ve 389,70 mikron insert ignore into journalissuearticles values(p=0,056); olarak bulunmuştur. Grup 2’de V0, V1 ve V2 vizitlerindeki ortalama GK sırasıyla 0,78, 0,83 ve 0,74 LogMAR insert ignore into journalissuearticles values(p=0,176);; ortalama SMK değerleri sırasıyla 409,09, 486,42 ve 355,70 insert ignore into journalissuearticles values(p<0,001); olarak bulunmuştur. Sonuç: DMÖ olgularında Anti-VEGF tedavisinde gecikme süresi arttıkça SMK’de kötüleşme izlenirken, kısa dönemde tekrar tedaviye başlanmasıyla GK’de bir kötüleşme olmadan SMK değerlerinde düzelme elde edilmiştir. Bu sonuç, olgulara daha önce uygulanan anti- VEGF tedavinin kısa dönemli tedavi gecikmelerinde koruyucu olduğunu düşündürmektedir.
Keywords : Anti vaskuler büyüme faktörü, COVID 19, Diyabetik makula ödemi, Optik koherens tomografi