Ordu İli ve Çevresinde Diyabet Tanısı ile İzlenen Olguların Demografik, Klinik, Laboratuvar Özellikleri: Çocuklarda Obezite Nedeniyle Tip 2 Diyabet Sıklığı Artıyor mu?

Authors : Yavuz Özer, Ecem İpek Altınok

Pages : 27-34

Doi:10.25048/tudod.1373905

View : 58 | Download : 85

Publication Date : 2024-04-29

Article Type : Research Paper

Abstract :Amaç: Ordu ili ve çevresindeki diyabet mellitus tanısı ile takip edilen çocuk ve ergenlerin demografik, klinik ve laboratuvar özelliklerinin değerlendirilmesi amaçlandı. Gereç ve Yöntemler: Çalışma, Nisan 2022 ve Mart 2023 tarihleri arasında diabetes mellitus tanısı ile takip edilen çocuk ve ergenlerin, tıbbi kayıtlarının retrospektif olarak incelenmesi ile gerçekleştirildi. Toplamda 95 olgu diabetes mellitus tiplerine göre gruplandırıldı. Yaş, cinsiyet, vücut ölçümleri, pubertal durum, tanı yaşı, başvuru şekilleri, eşlik eden hastalıklar ve laboratuvar bulguları bu üç grup arasında karşılaştırıldı. Verilerin analizinde Kolmogorov-Smirnov testi, Shapiro-Wilk Student t-testi, Mann Whitney-U testi, Kruskal Wallis testi, Dwass-Steel-Critchlow-Fligner (DSCF) post-hoc analizi kulanılmıştır. Verilerin analizinde Jamovi (version 2.3.21) programı kullanıldı. p≤ 0,05 değeri istatistiksel olarak anlamlı kabul edildi. Bulgular: Çalışmaya diabet mellitus tanısı ile takip edilen ortanca yaşları 12,8 yıl olan 95 (54 kız, 61 pubertal) çocuk/ergen dahil edildi. Olguların %69,5’i (n=66) tip 1 diyabet (T1D), %20’si (n=19) tip 2 diyabet (T2D) ve %10,5’i (n=10) monogenik diyabet (MD) tanısı ile takip edilmekte idi. Monogenik diyabet tanısı ile takipli olan iki hastada HFN1A, altı hastada GCK geninde heterozigot mutasyon vardı. Ortanca tanı yaşı T2D’de diğerlerine göre daha yüksekti (p<0.001). Tüm olguların %44,2’si (n=42) hiperglisemi, %21,1’i (n=20) diyabetik ketoz ve %34,7 (n=33) diyabetik ketoasidoz tablosunda başvurmuştu. Tanı anında en sık başvuru şekli T1D’de diyabetik ketoasidoz (%50), T2D ve MD’de hiperglisemi (%89,5, %90) idi. Vücut ağırlığı-SDS’si ve vücut kütle indeksi-SDS’si T2D’de T1D’ye (p<0,001, p<0,001) ve MD’ye (p=0,001, p=0.003) göre daha yüksekti. Tanı anındaki HbA1c düzeyi T1D’de MD’ye göre daha yüksek (p<0,001), insülin düzeyi T2D’ye ve MD’ye göre daha düşük idi (p<0,001 ve p=0,046, sırasıyla). T2D’de ise insülin düzeyi MD’ye göre daha yüksek bulundu (p=0,003). Tanı anındaki C-peptid düzeyi T1D’de T2D ve MD’den daha düşüktü (p<0,001, p=0,004). Sonuç: Obezite ve T2D sıklığı giderek artmaktadır. Önemli bir halk sağlığı sorunu olması nedeniyle tespiti önem taşımaktadır. Vücut kütle indeksinin yanında, tanı anındaki HbA1c, insülin ve C-peptid düzeyleri diyabetin tipinin belirlenmesinde yardımcı olmaktadır
Keywords : Çocuk, Ergen, Tip 1 diyabet, Tip 2 diyabet, Monogenik diyabet, Prevalans