İŞBİRLİĞİ İLE ÖĞRETİM YÖNTEMİNE DAYALI BEDEN EĞİTİMİ DERSLERİNİN 9–10 YAŞ GRUBU ÇOCUKLARIN PROBLEM ÇÖZME BECERİSİ GELİŞİMİNE ETKİSİNİN ARAŞTIRILMASI

Authors : Mustafa ALTINKÖK, Hasan KASAP

Pages : 101-109

View : 18 | Download : 6

Publication Date : 2014-06-17

Article Type : Research Paper

Abstract :Bu araştırma, 12 haftalık İşbirliği ile Öğretim Yöntemine Dayalı Beden Eğitimi programının, 9–10 yaş grubu çocukların problem çözme becerileri gelişimine etkisini incelenmek amacıyla yapılmıştır. Bu amaç doğrultusunda öğretim programında işbirlikli öğrenme tekniklerinden De Vries insert ignore into journalissuearticles values(1976); ve Slavin insert ignore into journalissuearticles values(1978–1980); tarafından geliştirilen “Takım–Oyun–Turnuva” ve Johnson ve Johnson insert ignore into journalissuearticles values(1994); tarafından geliştirilen “Birlikte Öğrenme” yapıları üzerine kurulmuş “Öğrenme Takımları”, Aranson ve arkadaşları insert ignore into journalissuearticles values(1978);, Slavin insert ignore into journalissuearticles values(1980); ve Kagan insert ignore into journalissuearticles values(1986); tarafından geliştirilen “Ayrılıp Birleşme” yapısı üzerine kurulmuş “Parça Birleştirme”, Kagan insert ignore into journalissuearticles values(1992); tarafından geliştirilen “Eş Kontrolü” ve “Düşün–Eşleş–Paylaş” yapısı üzerine kurulmuş “Eşleş–Kontrol et–Uygula” ve “Düşün–Paylaş–Uygula” teknikleri kullanılmıştır. Araştırma, 9–10 yaş grubu çocuklardan oluşmuştur. Araştırmaya, 69 öğrenci deney insert ignore into journalissuearticles values(34 erkek 35 kız); ve 70 öğrenci kontrol insert ignore into journalissuearticles values(35 kız 35 erkek); grubu olarak, 139 öğrenci gönüllü alınmıştır. Araştırmada uygulanan İşbirliği ile Öğretim Yöntemine Dayalı Beden Eğitimi programının çocukların problem çözme becerileri üzerindeki etkisini araştırmak için; Serin ve arkadaşlarının 2010’da geliştirdikleri, “İlköğretim Düzeyindeki Çocuklar İçin Problem Çözme Envanteri” insert ignore into journalissuearticles values(ÇPÇE); uygulanmıştır. Verilerin çözümlenmesinde istatistik programı kullanılmıştır. Deney ve kontrol grubu arasındaki farklılığı bulmak için bağımsız t testi, deney ve kontrol grubunun ön–son test arasındaki farklılığı bulmak için ise eşleştirilmiş t testi uygulanmıştır. İstatistik sonuçlarına göre, deney ve kontrol grubu problem çözme becerisi ön test değerleri ortalamaları arasında, anlamlı bir farklılık bulunmazken insert ignore into journalissuearticles values(p>0,05);, son test değerleri ortalamaları arasında Problem Çözme Becerisine Güven ve Kaçınma alt boyutlarında insert ignore into journalissuearticles values(p
Keywords : Beden eğitimi, İşbirliği ile öğrenme, Problem çözme becerisi