Türk Hukukunda Evlat Edinme Müessesesinin Tarihi Gelişimi

Authors : Müge VATANSEVER ÖZTÜRK

Pages : 313-355

Doi:10.33432/ybuhukuk.1278493

View : 98 | Download : 137

Publication Date : 2023-07-31

Article Type : Research Paper

Abstract :Nesebi belli olsun olmasın başkasına ait bir çocuğu kendi çocuğu olarak kabul etme anlamındaki evlat edinme geçmişte ve günümüzde rastlanan sosyal ve hukuki bir olgudur. Aileyle çocuk arasında evlat edinme ilişkisinin kurulması, toplumlarda ortaya çıkan hukuk düzeninin yarattığı yapay bir soy bağı kurma yoludur. İnsanların varoluşlarından beri ihtiyaç duydukları evlat edinme kurumunun kökeni, kendi hukuk tarihimiz açısından, İslamiyet öncesi Türk hukukunda bulunmaktadır. Uygur belgelerinden edinilen bilgilere göre, Eski Türklerdeki evlat edinme kuralları birçok yönden günümüzdeki kanun hükümleriyle benzerlik göstermektedir. İslamiyet’in kabul edilmesiyle birlikte, İslam hukukunun onay vermediği evlat edinme kurumu, hukukumuzdan uzunca bir süreliğine çıkmıştır. Evlat edinme kurumu, 743 sayılı Türk Kanunu Medenisi ile birlikte ilk kez resmi olarak 1926 yılında hukukumuzda düzenlenmiştir. Kanunda evlat edinme, Uygur belgelerindeki gibi, sözleşme temeline dayandırılmıştır. Medeni Kanundaki evlat edinme ile ilgili hükümler 2001 tarihli ve 4721 Sayılı Kanunla gerek esasa ilişkin şartlarda gerek şekle ilişkin şartlarda oldukça geniş ve köklü değişiklikler yaparak yeniden düzenlenmiştir. İslamiyet öncesi Türklerde var olan evlat edinme kurumunun yüzyıllar sonra modern haliyle Cumhuriyet dönemi medeni kanunlarımızda yerini almış olması bir çeşit öze dönüş olarak nitelendirilmelidir.
Keywords : Evlat Edinme, Evlatlık, Uygurlar, Türk Medeni Kanunu, Tebenni, Nesep, Sözleşme