THE UTERINE NIGHT AND THE KRISTEVAN BLACK SUN OF MELANCHOLY IN KEATS’ ENDYMION

Authors : Gökhan ALBAYRAK

Pages : 86-114

Doi:10.33171/10.33171/10.33171/dtcfjournal.2022.62.1.4

View : 16 | Download : 7

Publication Date : 2022-06-25

Article Type : Research Paper

Abstract :Bu çalışma Kristeva’nın yorumladığı haliyle melankoli kavramının John Keats’in Enydmion adlı şiirsel romansına nasıl nüfuz ettiğine eğilmektedir. Melankolik Endymion simgesel alandan uzaklaşır ve adlandırılamaz olana doğru çekilir. Keats’in bu şiirsel romansı melankolik bir kahraman etrafında örülür. Endymion Kristeva’nın tabiriyle annesel Şeyle simbiyotik bir ilişkiye gömülmüş bir karakter olarak ortaya çıkar. Bu gömülmenin sonucu olarak da romans kahramanı, dilbilimsel göstergelerin imlemediği, simgeselleştirmeye direnen asembolik bir alana çekilir. Bu alan gecenin eski rahmi diye tarif edilir bu şiirsel romansta. Bu leyli rahim, simgesel tarih öncesine konumlandırılan, adlandırılamaz annesel Şeye işaret eder. Bu geceye ait rahim mecazı, melankolik karakterin sükûnet mağarasına çekilme arzusunda da ortaya çıkar. Bu sessizlik mağarası, dilsiz çocuğun annesel Şeyle birbirine karıştığı söz öncesi bir alanı betimler; huzuru çağrıştırdığı gibi, karakterin çaresizlikle ve huzursuzlukla tanımladığı ve içine sıkışıp kaldığı bir deliği imler. Bu dil öncesi mağara karanlıkta görünmeyen ışıktır melankolik Endymion için. Karanlıkta görünmeyen ışık mecazı, melankolinin nuru siyahını, Kristeva’nın deyişiyle kara güneşi anımsatır. Rahmin parıldayan gecesinde Endymion sadece kendi ayna imgesiyle bakışan bir Narkissos değildir. Aynı zamanda, bu doğurgan, üretken ve esirgeyen kadim gecenin ezeli rahminde düşen değil düşünen, sadece gören değil görüş de bildiren birisidir. Bu geceye ait rahim ona psişik bir içsellik sağlar ve içgörü bahşeder.
Keywords : Keats, Endymion, Kristeva, Melankoli, Kadim Gece, Kara Güneş