Pandemi Sonrası Yoğun Bakım Hemşirelerinde Covid-19 Stres Düzeyinin Belirlenmesi

Authors : Elif Paklaci, Elif Kaya Aydoğdu, Besey Ören

Pages : 138-146

Doi:10.62111/ybhd.1344490

View : 83 | Download : 84

Publication Date : 2023-12-31

Article Type : Research Paper

Abstract :Amaç: Küresel bir sağlık tehdidi olarak karşımıza çıkan COVID-19 hastalık sürecinde yoğun bakım hemşireleri birçok psikolojik sorun ile karşı karşıya kalmıştır. Tanımlayıcı ve kesitsel olarak planlanan bu çalışmada amaç; yoğun bakım hemşirelerinde COVID-19 pandemisine bağlı ortaya çıkan stres düzeyinin belirlenmesidir. Gereç ve Yöntem: Çalışma yoğun bakımda aktif olarak çalışan 88 hemşire ile online olarak yürütüldü. Veriler 21 sorudan oluşan kişisel bilgi formu ve COVID-19 Stres Ölçeği ile toplandı. Verilerin analizi için SPSS versiyon 25.0 programı kullanıldı. İstatistiksel değerlendirmede bağımsız değişkenler ile ölçek puan ortalaması arasındaki farkları belirlemek için Independet Samples t testi, one-way ANOVA testi, Mann-Whitney U testi ve Kruskal-Wallis analizi kullanıldı. Anlamlılık düzeyi 0,05 olarak kabul edildi. Bulgular: Hemşirelerin yaş median değeri 34.50±8,16 olarak bulundu. Araştırmaya katılan hemşirelerin %70.5’i COVID-19 pandemisinden etkilendiğini ifade etti. Hemşirelerin ortalama 1.30±0.56 (min:1, max:4) defa COVID- 19 enfeksiyonu geçirmiş olduğu belirlendi. Katılımcıların %85.2’si COVID-19 pandemisinin hemşirelik mesleğini, %90.9’u ise mesleki yönden kendisini pozitif etkilediğini ifade etmektedir. Çocuk sayısı arttıkça tehlike ve bulaşma, sosyoekonomik sonuçlar ve zenofobi alt boyutlarının ortalama puanlarının arttığı görüldü. Gelir düzeyi ile tehlike ve bulaşma, sosyoekonomik sonuçlar, travmatik stres ortalama alt boyutları arasında anlamlı bir ilişki bulundu (p<0,05). COVID-19 ilişkili serviste çalışma süresi ile travmatik stres düzeyi arasında anlamlı farklılık olduğu belirlendi (p<0,05). Ölçek alt boyut puanları incelendiğinde en yüksek ortalamaya sahip alt boyutun tehlike ve bulaşıcılık alt boyutu (29.17±11.86) olduğu saptandı. Sonuç: Hemşirelerin COVID-19 servisinde çalışma süresinin artması ile travmatik stres düzeyinin arttığı ve hemşirelerin en çok tehlike ve bulaşıcılık riski ile stres yaşadığı sonucuna ulaşıldı. Bu sonuçlar doğrultusunda pandemi dönemlerinde hemşirelerin bulaşıcı hastalığı olan hastalara uzun süre temasını önlemek amacıyla; planlama yapılırken pandemi servisinde çalışan hemşirelerin süreç içinde başka servislerde çalışması ve dinlenme periyodlarının planlanması önerilir. Bulaşıcılık riskini en aza indirecek önlemlerin alınması konusunda da eğitim ve prosedürlerin geliştirilmesi önerilir.
Keywords : COVID 19, Hemşire, Stres, Yoğun Bakım Ünitesi