Seyitömer Höyüğü Orta Tunç Çağı Topluluğunda Ağız Ve Diş Sağlığı

Authors : Serpil Özdemir Özbey

Pages : 25-44

Doi:10.51493/egearkeoloji.1544597

View : 63 | Download : 78

Publication Date : 2024-10-28

Article Type : Research Paper

Abstract :Sindirim sisteminin başlangıcı olan ve besinlerin mekanik sindirimini başlatan dişler; iskeletimizin en sert organıdır ve canlı öldükten sonra toprak altında milyonlarca yıl kalabilmektedirler. Diş ve çenelerde tespit edilen bazı hastalıklar, görülme sıklıkları farklı da olsa bugün olduğu gibi eski zamanlarda da insanlığın karşı karşıya kaldığı sağlık sorunlarıydı. Bu kapsamda, Seyitömer Höyüğü toplumuna ait diş ve çeneler ağız ve diş sağlığı açısından değerlendirilmiştir. Seyitömer Höyüğü bireylerine ilişkin incelenen toplam 622 dişin 546’sı daimi, 76’sı ise süt dişi oluşturmaktadır. Daimi dişlerin 130’u çocuk, 416\'sı ise erişkin bireylere aittir. Bu insanlara ait çene ve dişler, cinsiyet faktörü de göz önünde tutularak odontolojik açıdan değerlendirildiğinde; diş çürüğü (% 9,17), diş aşınması (% 83,4), hypoplasia (% 21,1), diştaşı (% 42,5), antemortem (ölüm öncesi) diş kaybı (% 4,21), alveol kaybı (% 54,7) ve periapikal lezyon (apse) (% 3,12) gibi lezyonlar belirlenmiştir. Seyitömer Höyüğü toplumuna ait bu patolojik bulgular çağdaşı ve aynı bölgede yaşamış olan toplumlarla karşılaştırıldığında beklentiler doğrultusunda bulgular elde edilmiştir. Ayrıca, Seyitömer Höyüğü insanlarına ait diş ve çenelerine ilişkin odontolojik veriler arkeolojik verilerle desteklenmektedir. Yapılan değerlendirmeler ışığında elde edilen bu veriler dental antropolojik çalışmalara karşılaştırma materyali olabilecek niteliktedir.
Keywords : Antropoloji, iskelet, paleopatoloji, dental antropoloji, beslenme, Tunç dönem