The variety of the word donkey in Anatolian Turkish

Authors : Ali Cin

Pages : 1256-1274

Doi:10.24289/ijsser.279001

View : 10 | Download : 8

Publication Date : 2016-10-01

Article Type : Review Paper

Abstract :Hayvanlar, dünyanın var olduğu ilk günden bugüne değin insanoğlunun yanında, hizmetinde, masallarında, mitlerinde, efsanelerinde, destanlarında, kısacası anlatı türlerinin tamamında bazen bir kahramanla özdeşleşen bazen de benzetme unsuru olarak karşımıza çıkar. Hayvanların bazı özellikleri, insanların düşünce dünyasında öncelikli bir yere sahip olmalarını sağlamıştır. Hayvanlar kimi zaman güzelliğin insert ignore into journalissuearticles values(tavus, kuğu);, kimi zaman zekiliğin insert ignore into journalissuearticles values(tilki); kimi zaman gücün  insert ignore into journalissuearticles values(aslan, fil); vs. sembolü olmuştur. Genel olarak eşeğin hissesine de maalesef inat ve inatçılık düşmüştür. Tekerleğin henüz bulunmadığı, teknolojinin gelişmediği dönemlerde, ulaşımın, taşımacılığın, çiftçiliğin, harman kaldırmanın, sakacılığın vs olmazsa olmazı olan eşek,  insanoğlunun en büyük yardımcısıydı. Yakın zamana kadar merkezi yerleşim yerlerinin yakınlarında da kullanılan eşek, bir evin temel ihtiyaçlarından biriydi. Teknolojinin gelişmesiyle birlikte bu hayvanlara olan ihtiyaç günbegün azalarak eski önemini kaybetti. Ancak bu hayvanın hayatımızın temel noktasında olmuş olması dolayısıyla, Anadolu ağızlarında eşekle ilgili birçok kelimenin, deyimin, atasözünün de ortaya çıktığını biliyoruz. Türkçede eşek genel olarak inadın, olumsuzluğun, ahmaklığın temsili olarak kullanılmıştır. Söz konusu çalışmada, Türkiye Türkçesi ağızlarında eşek ile ilgili ve onu betimleyen kelime ve kavramlar üzerinde durulacaktır.
Keywords : Türkçe, Türkiye Türkçesi Ağızları, hayvanlar, eşek