HİLMİ YAVUZ’UN “TEN SONNET”Sİ ÜZERİNE BİR TAHLİL DENEMESİ

Authors : Mustafa KARABULUT

Pages : 47-54

Doi:10.20322/littera.205797

View : 9 | Download : 10

Publication Date : 2015-07-30

Article Type : Research Paper

Abstract :       Hilmi Yavuz, Cumhuriyet dönemi Türk şiirinin bireyci şairleri arasında olup şiirinde ses ve imgeye büyük önem verir. O, gelenekle moderni bir sentez halinde kullanmaya özen gösterir. Muhteva bakımından eski şiirimizden başarılı biçimde yararlanan şair, Batı şiirinin da birçok unsurunu şiirine almıştır. Hilmi Yavuz’un şiir anlayışında Yahya Kemal ve Ahmet Haşim’in etkisini görmek mümkündür. O, birçok şiirinde tasavvufun imkânlarından yararlanmış, tasavvufî lügati çok iyi kullanmıştır.        Ten Sonnet’si, Hilmi Yavuz’un nefis terbiyesi konusunu ele aldığı bir şiirdir. Şair bu konudaki düşüncelerini tasavvufî format kullanarak irdelemiştir. Duygudan çok durumun ön planda olduğu şiirde asıl konu nefsin kontrol altına alınması meselesidir. Dünya nimetleri kişiyi çatışmaya, mutsuzluğa yöneltir. Bu şiirde dünya nimetlerinden olan aşk, bir kurt gibi tehdit edici olarak verilmiştir. Nefisten kurtulmak için onu kontrol altında tutmak, etkisiz hale getirmek veya onu öldürmek gerekir. Çünkü nefis terbiyesi çok zor olmasına rağmen sonunda mutluluğa ulaşmak ve kâmil insan olmak gibi büyük bir ödül vardır. Hilmi Yavuz tasavvuftaki ruhun arınma hususunu burada farklı söyleyiş ve imgelerle ortaya koyar.            Şiirin bütününde “ten, aşk, kar, bellek, ayna” kavramları imgesel bağlamda ele almıştır. Hilmi Yavuz, bu şiirde muhteva bakımından tasavvuf formatını, şekil bakımından ise Batı’dan alınma bir nazım şekli olan soneyi kullanarak başarılı bir sentez oluşturmuştur.
Keywords : Hilmi Yavuz, Ten Sonnet`s, modern Turkish poetry