Masticatory Muscle Myopathy in a Dog

Authors : Murat SARIERLER, Zeynep Bozkan TATLI, Bahar BAYRAKTAR

Pages : 159-161

View : 14 | Download : 5

Publication Date : 2013-01-01

Article Type : Research Paper

Abstract :Bu makalede, 3 gündür ağız açmada, gıda ve su alımında güçlük ve ağız akıntısı şikâyetiyle kliniğimize getirilen bir köpek 30 aylık, 22 kg ağırlığında, erkek, melez ele alındı. Klinik muayenede dehidrasyon, temporal ve masseter kaslarında bilateral şiddetli şişkinlik ve sürekli salya akıntısı belirlendi. Vücut ısısı referans değerler içerisindeydi. Ortopedik ve nörolojik herhangi bir bozukluk saptanmadı. Hastada periferal eozinofili 2170/ml bulunması dışında tam kan sayımında herhangi bir anormalite saptanmadı. Klinik ve laboratuar bulguları ile birlikte masseter kasından alınan biyopsi örneklerinin histopatolojik muayene sonuçları rehberliğinde çiğneme kası miyozitisi teşhis edildi. Prokain penisilin 20000 IU/kg, gün, i.m. ve prednizolon 1 mg/kg, 12s, i.m. uygulaması ile tedaviye başlandı. Üç gün sonra klinik bulgularda gerileme görüldü. Hasta, normal çene fonksiyonlarını tekrar kazandı, bununla birlikte masseter ve temporal kaslarda şiddetli atrofi gözlendi. Yaklaşık iki ay sonra, sahibi ilaç uygulamasını önerilen zamandan daha erken kestiği için, hasta başlangıçtakine benzer bulgularla tekrar başvurdu. Tedaviye dekzametazon 0.15 mg/kg, p.o., 15 gün ile tekrar başlandı. Altı ay sonra hasta sahibi ile yapılan telefon görüşmelerinde köpeğin normal çene fonksiyonlarına sahip olduğu öğrenildi. Sonuç olarak, köpeklerde immun aracılı çiğneme kası miyozitisin uzun süreli steroid kullanımı ile tedavi edilebileceği, fakat tedavi erken kesilirse nüks olayların görülebileceği, iyileşmeden sonra çiğneme kaslarında şişlik ve şiddetli atrofiler şekillenebileceği, ancak bunların çene hareketlerini kısıtlamayabileceği kararına varıldı.
Keywords : Çiğneme kaslarının yangısı, Köpek, Otoimmun miyozitis