Türkiye’de Eczane Sayılarının Sınırlandırılmasına İlişkin Düzenlemeler Ve Sonuçları

Authors : Mehmet KARAYAMAN

Pages : 115-135

View : 12 | Download : 6

Publication Date : 2008-12-01

Article Type : Research Paper

Abstract :İnsan hayatını do ğrudan ilgilendiren eczacılık mesle ğinin ve ilaç ticaretinin denetlenmesi, kontrol altına alınması, toplum sa ğlığını ilgilendiren en önemli meselelerin başında gelmiştir. Eczaneler, Osmanlı Devleti Döneminde, esnaf olarak kabul edilmiş ve “Gedik” uygulamasıyla sayıları sınırlandırılmıştır. Eczacılık, 17 Mayıs 1852 tarihinde çıkarılan “Nizamname-i Eczacıyan-ı Der Memalik-i Osmaniye” ile ba ğımsız bir meslek olarak kabul edilmiş, diplomasız kişilerin eczane açması yasaklanmıştır. 2 Şubat 1861 tarihinde çıkarılan “Beledî İspençiyarlık Sanatının İcrasına Dair Nizamname” ile eczane gedikleri kaldırılarak, eczane açmak serbest bırakılmıştır. 1916 yılında çıkarılan “Alelumum Eczahaneler Talimatnamesi” ile eczaneler, ticari eczaneler, belediye eczaneleri ve özel hastane eczaneleri almak üzere üç kısma ayrılmıştır. 1 Temmuz 1922 tarihinde yürürlü ğe giren “Eczacılar ve Eczahaneler Hakkında Kararname”, 1 Kasım 1922 tarihinde saltanatın kaldırılması nedeniyle, uygulanamamıştır. Cumhuriyet Döneminde kabul edilen 1927 tarih ve 964 sayılı “Eczacılar ve Eczaneler Hakkında Kanun” ile eczanelerin sayıları, nüfusa göre sınırlandırılmıştır. On bin nüfusu olan yere bir eczane açılmasına izin verilmiştir. Bu şekilde eczanelerin ülke geneline yayılması amaçlanmıştır. 7 Şubat 1949 tarihinde çıkarılan “5320 Sayılı Eczacılar ve Eczaneler Hakkındaki Kanuna Bir Madde Eklenmesi Hakkında Kanun” ile eczanesi bulunmayan yerlerde beş yıl eczane işletenlere, istedikleri yerde eczane açma hakkı tanınmıştır. 1953 yılında kabul edilen 6197 Sayılı Eczacılar ve Eczaneler Hakkında Kanun ile de eczane sayısının sınırlandırılmasına ilişkin yasaklar tamamen kaldırılmıştır
Keywords : Eczane, Eczacılık Yasaları, Turkey