Çocuk Adam: Şairin tek romanı veya nostaljiyle kurgulanmış bir otobiyografi

Authors : Şener Şükrü YİĞİTLER

Pages : 49-72

Doi:10.31795/baunsobed.789226

View : 15 | Download : 7

Publication Date : 2021-06-30

Article Type : Research Paper

Abstract :Orhan Seyfi Orhon Türk edebiyatında şiirleri ve gazete yazılarıyla tanınan ve hecenin beş şairinden biri olarak yerini koruyan önemli bir isimdir. Edebiyatın çeşitli türlerinde eserler veren Orhon’un şiirleri, mizah ve hiciv hikâyeleri, fıkraları ve biyografilerinin yanı sıra Çocuk Adam (1941) adlı bir romanı da vardır. Orhon’un, edebiyat tarihçilerinin ve araştırmacıların ilgisinden mahrum kalan bu tek romanı, taşıdığı yoğun biyografik içerik ve sanatçının hayatından manzaraları, hayat görüşünü ve sanat anlayışını sergilemesi bakımından önemlidir. Bunun yanında, Orhon’un, romanın adının da çağrıştırdığı çocukluk, çocuk kalmak, büyümek üzerine düşüncelerine yer verdiği roman, derin nostalji duygusuyla dikkati çeker. Şiirlerindeki canlı lirizm etkisiyle tanınan şairin bu eserinde roman sanatının elverdiği içerik ve teknik unsurlardan faydalandığı görülür. Romanının içeriksel malzemesini oluşturan geçmişi, canlı, devam eden ve bugünle bağlantısı olan bir cevher olarak değerlendirir. Nostaljik yanılsamanın etkisiyle hafıza, çocukluk, ev, kaybedilen masumiyete özlem gibi temaları işlerken geçmişi ve romanının otobiyografik malzemesini yeniden kurgular. Ancak daha ilgi çekici biçimde Orhon, 1965’te yapılan ikinci baskısında romanının üçüncü bölümünü tümüyle değiştirir. Bu makalede, Orhon’un başta bir rüya âlemi olarak çocukluğu sonradan kötülük tohumlarının atıldığı bir çağ olarak hatırlamasının yanı sıra, onu romanının en çarpıcı sahnelerini içeren üçüncü bölümü yeniden yazmaya iten muhtemel kurgusal, psikolojik nedenler ve toplumsal şartlar tartışılmıştır.
Keywords : Orhan Seyfi Orhon, Çocuk Adam, Nostalji, Otobiyografi, Çocukluk