FENOMENOLOJİK AÇIDAN İSLAM DÜŞÜNCESİNDE ALLAH-ÂLEM-İNSAN İLİŞKİSİ

Authors : Rahim AY

Pages : 694-709

Doi:10.26791/sarkiat.956461

View : 11 | Download : 5

Publication Date : 2021-08-30

Article Type : Research Paper

Abstract :Bu makalede modern dönemde dinin, metafizik, tarihsel, ontolojik ve deskriptif olarak yeniden anlaşılma imkânlarından biri olan fenomenolojik yöntem hakkında kısaca bilgi verildikten sonra İslam düşüncesine fenomenolojik yaklaşımın imkânı ve belli başlı görünümleri hakkında bir soruşturma yapılmıştır. İslam düşüncesine fenomenolojik olarak yaklaşıldığında söz konusu düşünme tarzının Allah-âlem-insanarasında nasıl bir ontolojik, ahlaki, metafiziksel bağ inşa ettiği araştırılmaya değerdir. İslam düşüncesinde Allah-âlem-insanilişkisi İslami dünyagörüşünün varlık-bilgi-değer alanındaki ilkelerin kozmik bir yansımasını ifade etmektedir. Toplumsal ve tarihsel boyutlarda tezahürleri ise kozmik yansımanın tecessüm etmiş hali olarak karşımıza çıkmaktadır. İslam düşüncesinde Allah her şeyin yegâne yaratıcısı olduğu gibi âlem ve içindekilerin yegâne anlam kaynağıdır. İnsan ve âlemin var olma nedeni ve var olma biçimini halk eden tek varlık Allah’tır. Allah’ın olmadığı bir düşünce ve hayat biçimi anlamsızlık demektir. Allah ile âlem arasında statik bir ilişki değil, dinamik bir ilişki söz konusudur. İnsan, yaratılışı gereği hem yaratıcısına muhtaçtır hem de yeryüzüne Allah’ın halifesi olarak gönderilmiştir. İnsanla yaratıcısı arasında mabud-abd insert ignore into journalissuearticles values(ibadet edilen-ibadet eden); ilişki vardır. Bunun yanında insan, irade ve dua ile yaratıcıyla sürekli iletişim halindedir. İnsan, eylemlerinden dolayı Allah’a karşı sorumludur. Sorumluluk onu olgu ve hadiselerin karşısında kendi kaderine terk edilmiş pasif bir nesne konumuna indirgemez. İslamî dünyagörüşünde ‘her şey canlıdır’ ilkesine güçlü bir vurgu vardır. Bu ilkeden hareketle insana, bütün varlıklara karşı bir sorumluluk yükler. Zira her şeyin canlı olması ilkesi, insanın çevreye karşı davranışlarını değiştirebilecek bir unsurdur. Bu sayede insan evren içinde huzurlu yaşayabilecektir. Âlem bir makrokozmoz, insan ise mikrokozmozdur. İki âlem arasında bir çatışmadan ziyade denge ve ahengin olması gerekir. Bu makalede fenomenolojik bir yaklaşımda İslam düşüncesinde Allah-âlem-insan arasındaki ilişkiler, literatürdeki önemli kaynaklara dayanarak yeniden anlaşılmaya ve yorumlanmaya çalışılmaktadır.
Keywords : Dinler Tarihi, Fenomenoloji, İslam Düşüncesi, Allah, Âlem, İnsan