NAMAṬ ṢA‘B VE NAMAṬ MUḪÎF

Authors : İsmail ARAZ

Pages : 443-448

Doi:10.26791/sarkiat.1181863

View : 79 | Download : 45

Publication Date : 2023-07-03

Article Type : Other Papers

Abstract :20. yüzyılda klasik Arap şiiri gerek Batı’da gerekse İslam âleminde bazı araştırmacıların iddiaları sonucu güvenilir bir kaynak değeri taşıyıp taşımadığı bakımından çeşitli tartışmalara konu olmuştur. Bu tartışmalara bizzat tanık olan Mahmûd Muhammed Şâkir insert ignore into journalissuearticles values(öl. 1997);, Cahiliye şiirinin aidiyetini gerçek anlamda tespit etmek ve şairlerin edebî kabiliyetlerini saptayabilmek için derin bir okuma sürecine girmiştir. Şâkir, uzun süren bu okuma sürecinden sonra benimsediği tezevvuk metodu sayesinde klasik şiirle ilgili aleyhte iddiaların herhangi bir dayanağı olmadığına kanaat getirmiştir. Bu çalışmada kritiği yapılan Namaṭ ṣa‘b ve namaṭ muḫîf isimli eser, Şâkir’in benimsediği tezevvuk metodunu başarılı bir şekilde yansıtan çalışmaların başında gelmektedir. Şâkir, bu eserinde rivayeti, aidiyeti ve konu bütünlüğü gibi yönlerden tartışmaya açık olan Cahiliye dönemine ait bir kasideyi çok yönlü tahlil etmiştir. Eserde Şâkir; şiir rivayetinin gelişimi, aruzun şiirin anlaşılmasına katkısı, yaşadığı olaylara bağlı olarak şairin yakaladığı ritimler, klasik şerh kültürü, bir metnin nasıl tahlil edileceği gibi birçok meseleye temas etmiştir. Bu çalışmada Şâkir’in belirtilen meselelere nasıl yaklaştığı değerlendirilmiş; ayrıca önemine binaen eserin alandaki araştırmacılar tarafından dikkatli bir şekilde okunması gerektiğinin altı çizilmiştir.
Keywords : Arap Dili ve Belâgati, Cahiliye Şiiri, Mahmûd Muhammed Şâkir, Namat Sa\`b ve Namat Muhîf, Metin Tahlili, Tezevvuk Metodu