KUR’AN VE ŞİFA: İBN BÂDÎS ÖRNEĞİ

Authors : Mehmet Fatih Dede

Pages : 671-687

Doi:10.26791/sarkiat.1534481

View : 17 | Download : 40

Publication Date : 2025-01-03

Article Type : Research Paper

Abstract :İnsan, beden ve ruhtan müteşekkil yapısına bağlı olarak tarih boyunca en çok ihtiyaç hissettiği şeylerden biri hiç şüphesiz sağlıktır. Kişi zaman zaman bedenî veya ruhî kimi zaman da her iki tür hastalıklara birden duçar olabilmektedir. Bu hastalıklar nedeniyle kişinin yaşam şartları zorlaşır hatta hayatta kalması dahi imkansız hale gelebilir. Bu nedenle tarihe baktığımızda insanın sürekli olarak hem maddi hem de manevi şifa için uğraştığını; bunun için bedel ödemeye hazır olduğunu; bu konuda kendisine vaatte bulunanlara çok kolay bir şekilde inandığını ve bundan dolayı zaman zaman suistimale uğrayarak aldatılabildiğini de görmekteyiz. Bu konuya dinî yönden yaklaştığımızda Allah tarafından “şifâun lime fi’s-sudûr” ve “şifâun ve rahmetun li’l-mu’minin” olarak tavsif edilen Kur’an-ı Kerim’in İslam’ın ilk dönemlerinden itibaren şifa vesilesi olarak telakkî edildiğini görmekteyiz. Kur’an’da yer alan ve “şifa ayetleri” olarak adlandırılan ayetler, kendisinin şifa olduğunu ifade eden hadisler ve bazı sahabe uygulamaları nedeniyle Kur’an’ın hem maddi hem de manevi hastalıklara şifa olduğu genel kabul görmüştür. Biz de bu çalışmamızda önce konu ile ilgili ayet ve hadisleri tespit edip “Kur’an’da şifa” konusunu ana hatlarıyla ortaya koyduktan sonra hem geleneğe hâkim olması hem de çağımızı bilmesi ve hayatı boyunca ıslah faaliyetleri için uğraşmış olması hasebiyle bu konudaki değerlendirmelerinin önemli olduğuna inandığımız Cezayirli âlim ve ıslahatçı İbn Bâdîs’in İsrâ sûresinin 82. ayetinin tefsiri bağlamında konuya yaklaşımını ele almaya çalışacağız.
Keywords : Tefsir, Şifa, İstişfa, Rukye, İbn Bâdîs