Ortaçağ Avrupa’sındaki Tefecilik Yasağına Eski Ahit Metinlerinin Etkileri

Authors : Kürşat Haldun AKALIN

Pages : 1-22

Doi:10.11616/AbantSbe.261

View : 17 | Download : 12

Publication Date : 2011-10-25

Article Type : Research Paper

Abstract :Tevrat’ın besinci kitabı olan Tesniye’nin Batıdaki degisen yorumlarının tarihsel sırasına göre kaydının tutulması, Jerome’nin (340-420) mütalaasıyla ve Milan’lı Ambrose’nin ayrıntılı yorumlarının da bulundugu ‘De Tobia’ isimli kitabıyla baslamıstır. Jerome ve Ambrose, tefecilik konusunda kutsal metinler ile kilise hukugunu uyumlu kılmaya çalısan ilk yetkili ve güvenilir Batılı ilahiyatçılardır. Jerome, Tesniye’nin kardesler arasına getirdigi tefecilik yasagının, nebiler ve Yeni Ahit tarafından evrensellestirilmis olmasından çok hosnut kalmıstır. Rabbanus Maurus (784-856), Tesniye’de sergilenen tefecilik yasasının dayandıgı kardes anlayısının, yalnızca aynı ana ve babadan olan veya aynı ulusu olusturan kimseleri kapsamadıgını, bununla birlikte esas olarak aynı inanca sahip olan ve aynı söze baglanan kisileri içine aldıgını bildirmistir. Papaların gözünde, özellikle de 3. Innocent’in (1198-1216) bakıs açısına göre, İsrailli ya da hristiyan olduguna bakılmaksızın, din görevlisi olan ya da diye bir ayrım yapılmaksızın, bütün tefecilerin toplanarak cezalandırılması gerekmektedir. On besinci asra gelindiginde ise, bazı ilahiyatçılar ve hukukçular, kardeslige özgü sevgiden dolayı düsmanlardan faiz alınması gerektigini açıkça savunmaya baslamıslardır. Tanrının düsmanları söz konusu oldugunda, her fazladan para kazanç maksadını tasımak yerine inancın ugruna alındıgı için, bütünüyle yasal görünmüstür.
Keywords : Tefecilik, Faiz, Eski Ahit, Yeni Ahit