SANATLI SİYERLERDE SEBEB-İ TE’LÎF

Authors : Abdulsamet ÖZMEN

Pages : 325-351

View : 12 | Download : 7

Publication Date : 2019-06-01

Article Type : Other Papers

Abstract :Klasik Türk edebiyatında süslü nesrin en önemli eserlerinden biri Üveys bin Mehmed Veysî ö. 1038/1628 tarafından kaleme alınan Dürretü’t-Tâc fî Sîreti Sâhibi’l-Mi’râc adıyla bilinen eserdir. Bu eser, Resûlullah’ın doğumundan Bedir Savaşı’na kadar olan hadiseleri ihtivâ edip yarım kalmıştır. Daha sonra bu esere Nev’izâde Atâyî ö. 1044/1634 , Bosnalı Sâmi-i Abdulkerim ö. 1096/1684 , Bağdatlı Nazmî-zâde Hüseyin Murtazâ ö. 1134/1721 , Ahmed Tıflî Efendi ö.1223/1808 , Koçhisârîzâde Süleymân Tâlib ö. 1206/1792 , Koca Ragıp Paşa ö. 1176/1763 birer; Nâbî ö. 1124/1712 ise iki zeyl yazmıştır. Çalışmamızın konusu ise daha önce üzerinde çeşitli akademik çalışmaların yapıldığı ve Siyer-i Veysî ve ona zeyl olarak yazılan Siyer-i Atâyî, Siyer-i Nâbî, Siyer-i Nazmî-zâde adlı eserlerin sebeb-i te’lifleridir. Siyer-i Veysî’ye zikredilen müellifler dışında Bosnalı Sâmi-i Abdulkerim ö. 1044/1634 , Koçhisârî-zâde Süleymân Tâlib ö. 1206/1792 , Ahmed Tıflî Efendi ö. 1223/1808 de birer zeyl kaleme almışlardır. Ancak kaynaklarda bu eserlerin muhtevası hakkında fazla malumata rastlanmamıştır. Esere zeyl yazan Koca Râgıp Paşa ö. 1176/1763 ise eserinin sebeb-i te’lifini kaleme almamıştır
Keywords : Klasik Türk edebiyatı, siyer, sebeb i telîf, süslü nesir, müellif