KANITA DAYALI UYGULAMALAR: YAŞAM SONU DÖNEMDE YETİŞKİN BİREYİN HEMŞİRELİK BAKIMI

Authors : Şule OLGUN, Meryem YAVUZ VAN GİERSBERGEN

Pages : 179-191

View : 18 | Download : 11

Publication Date : 2018-12-25

Article Type : Review Paper

Abstract :Başlık: Yaşam sonu dönem, yetişkin, kanıt Özet: Bir kişinin yaşam sonu dönemde olup olmadığının kararını multiprofesyonel bir klinik ekip vermektedir. Bu klinik ekip aynı zamanda gerektiğinde bakıma da odaklanır. Son bir yıl içerisinde “yaşam sonu bakım” adı altında terminal dönemdeki kişilerin bakımının iyileştirilmesi hedefi gündeme oturmuştur. Birinci basamak sağlık hizmetleri, bakım evleri, huzurevleri, hospisler, hastaneler, toplum sağlığı bakım merkezleri ya da evlerde terminal döneme girmiş kişilerin sağlık ve sosyal bakımını üstlenen birçok sağlık bakım çalışanı ya da uzman olmadan çalışan bireyler bulunmaktadır. Makalede terminal süreçteki yetişkin bireye bakım veren bu kişilere kanıta dayalı uygulamaların sunulması amaçlanmıştır. Bu makalede; 18 yaş ve üzerindeki yaşam sonu döneme girmiş yetişkin bireyin tanımlanması, kişi ile etkili iletişimin sağlanması ve alınan kararların paylaşılması, klinik destekli hidrasyonun,  ağrı, nefes darlığı, bulantı-kusma, anksiyete, deliryum, ajitasyon ve solunum sekresyonları için etkili ilaç yönetiminin sağlanmasındaki kanıta dayalı uygulamalara yer verilmiştir. Kanıta dayalı uygulamaların yaygınlaştırılması ile terminal süreçteki bireylere gereksiz bakım ve uygulamalardan kaçınılacağı; bilinçli, kanıta dayalı bakım ve uygulamaların gerçekleştirileceği düşünülmektedir.  Anahtar kelimeler:    Yaşam sonu dönem, yetişkin, kanıt Destekleyen kurumlar: Ege Üniversitesi Hemşirelik Fakültesi Cerrahi Hastalıkları Hemşireliği Anabilim Dalı Kaynakça: Abbott KH, Sago JG, Breen CM, et al. Families looking back: one year after discussion of with drawal or with holding of life-sustaining support. Critical Care Medicine . 2001; 29(1):197-201. Anderson WG, Arnold RM, Angus DC et al. Post traumatic stres and complicated grief in family members of patients in the intensive care unit. J Gen Intern Med 2008;23:1871-6. Abarshi E, Echteld M, Donker G, et al. Discussing end-of-life issues in the last months of life: a nation wide study among general practitioners. Journal of Palliative Medicine . 2011; 14(3). Back IN, Jenkins K, Blower A, et al. Study comparing hyoscine hydrobromide and glycopyrrolate in the treatment of death rattle. Palliative Medicine . 2001; 15(4):329-336. Boot M, Wilson C. Clinical nurses pecialists perspectives on advance care planning conversations: a qualitative study. International Journal of Palliative Nursing . 2014; 20(1):9-14. Borasio GD. Translating the World Health Organization definition of palliative care into scientific practice. Palliat Support Care 2011;9:1-2. Candy B, Jackson KC, Jones L, et al.  Drug therapy for symptoms associated with anxiety in adult palliative care patients. Cochrane Database of Systematic Reviews . : John Wiley&Sons, Ltd. 2012;(10):1-20. Çavdar İ. Kanserli hastanın terminal dönemdeki bakımı. Türk Onkoloji Dergisi 2011;26:142-7. De Jonge KE, Sulmasy DP, Gold KG et al. The timing of do-not-resuscitate orders and hospital costs. J Gen Intern Med 1999;14:190-2. DiCenso, A. Cullum, N. Ciliska, D. Implementing Evidence-Based Nursing: Some Misconception 1998. Emanuel EJ, Ash A, Yu WE et al. Managedcare, hospiceuse, site of death, and medical expenditures in the last year of life. Arch Intern Med 2002;162:1722-8. Fadıloğlu Ç, Aksu T. İyi Ölüm Ölçeğinin Geçerlilik ve Güvenirliği. Ege Üniversitesi Hemşirelik Fakültesi Dergisi 2013; 29: 1-15. Fields A, Finucane AM, Oxenham D. Discussing preferred place of death with patients: staff experiences in a UK specialist palliative care setting. International Journal of Palliative Nursing . 2013; 19(11):558-565. Heidrich DE. The Dying Process. Kuebler KK, Heidrich DE, eds. Palliative&End of Life Care: Clinical Practice Guıdelines. 2 nd ed. St Louis: Saunders Elsevier, 2007. 33-44. Heyland DK, Rocker GM, Dodek PM et al. Family satisfaction with care in the intensive care unit: results of a multi plecenter study. Crit Care Med 2002;30:1413-8. Hugel H, Ellershaw J, Gambles M. Respiratory tract secretions in the dying patient: a comparison between glycopyrronium and hyoscinehydrobromide. Journal of Palliative Medicine . 2006; 9(2):279-284. Kumagai Y, Maekawa A, Abe M. Prognostic items for the last 10 and 3 days of life of cancer patients at home. Cancer Nursing . 2012; 35(5):390-396. Kabalak AA, Kahveci K,  Gökçınar D, et al. Structuring of palliative care in Ankara Ulus State Hospital, Turkey: 2012-2013. J Palliat Care Med 2013;3:162. Kocaman G. Hemşirelikte Kanıta Dayalı Uygulama. Hemşirelikte Araştırma Geliştirme Dergisi2003;5(2):61-9. Kabalak AA, Ozturk H, Çağıl H. Yaşam sonu bakım organizasyonu: Palyatif bakım. Yoğun Bakım Dergisi 2013;11:56-70. Matsunuma R, Tanbo Y, Asai N, et al. Prognostic factors in patients with terminal stage lung cancer. Journal of Palliative Medicine . 2014; 17(2):189-194. Mullhal, A. EBN notebook. Nursing, Research and the Evidence. Evidence Based Nursing,1998; 1 (1): 4-6. Morrison RS, Penrod JD, Jassel JB et al. Cost savings associated with US hospital palliative care consultation programs. Arch Intern Med 2008;168:1783-90. National Collaborating Centre for Mental Health. Dementia: the NICE-SCIE guideline on supporting people with dementia and their carers in National Clinical Guideline Centre. Health and social care. NICE clinical guideline 42. London. Royal College of Psychiatrists and The British Psychological Society, 2006. Available from: http://www.nice.org.uk/CG42 
Keywords : Yaşam sonu dönem, yetişkin, kanıt