Sezai Karakoç’un Şiirinde Tanrı Kavramının Tasavvuf Epistemolojisi Açısından Anlamı ve Kullanımı

Authors : Ramazan ENSER

Pages : 189-213

Doi:10.16947/fsmia.437728

View : 9 | Download : 12

Publication Date : 2018-06-27

Article Type : Research Paper

Abstract :Bu çalışmada modern Türk şiirinde metafizik duyuşu önemli ölçüde şiirinde yansıtmaya çalışan Sezai Karakoç’un, Tanrı kavramının algılanma biçimi üzerinde durulmuştur. Modernite sürecinde hayatın kıyısına itilen Tanrı’nın, Karakoç’un şiirinde tekrar merkezi bir konuma yerleştirilmeye çalışıldığı ve insanın, eşyanın, doğanın Tanrı’nın merkezde olduğu geleneksel anlayışa göre yeniden konumlandırıldığı görülmüştür. Şiirlerde Tanrı anlayışının, daha çok tasavvufun varlık tasavvuru doğrultusunda düşünüldüğü tespit edilmiştir. Varlığın, “mutlak varlık” ve “izafi varlık” olarak ikiye ayrıldığı tasavvufun epistemolojisinin Karakoç’un pek çok şiirinde benzer şekilde kabul edildiği görülmüştür. Çalışmada temel kaynak olarak Karakoç’un Gün Doğmadan adlı toplu şiirleri esas alınmış, kısmen de düşünce yazılarından yararlanılmıştır.
Keywords : Şiir, tasavvuf, varlık, Tanrı, metafizik