Medieval Gardens: Body, Space, and the Allure of the Locus amoenus

Authors : Züleyha ÇETİNER-ÖKTEM

Pages : 272-281

Doi:10.32600/huefd.467149

View : 8 | Download : 7

Publication Date : 2019-12-30

Article Type : Research Paper

Abstract :Edebi gelenekte, hoş yer anlamına gelen locus amoenus, pastoral, huzurlu ve güvenli bir bahçe olarak konuşlandırılıp hayal edilir. Bu mekân genellikle zamanda kısa bir süreliğine donmuş bir uzamı ifade ederek ebedi saadetin yanılsamasını yaratır. Tabiat, halbuki, sinsi ve gizil doğası gereği göründüğü kadar masum olmayabilir. Mesela, her ne kadar Aden Bahçesi görünüşte bir arketipsel bahçe olarak hoş bir yeri temsil etse de yüzeyde görünen güvenli ve huzurlu olmanın kisvesi altında cinsiyetleştirilmiş bedenlerin ayartılarak tanrının lütfundan düşmelerine neden olan bir uzamı da temsil eder. Öte yandan, esrarengiz ve sinsi yönlerle aşılanmışsa da bu uzamlar tamamen bir locus horridus’a (korkunç yer) dönüşmez ama işlevleri de basit bir locus amoenus olmaktan öteye geçer. Bu uzamlarda bedenlerin konuşlandırılmaları ve/veya yerdeğişimleri incelendiğindeyse bu daha da belirgin bir hal alır. Dante’nin İlahi Komedya’sı, Boccaccio’nun Dekameron’u ve Chaucer’ın Kuşlar Meclisi ile Tüccar’ın Hikayesi gibi kanonik ortaçağ metinlerini göz önünde bulundurarak, bu makale locus amoenus’un farklı işlevlerini, özellikle bazı bedenlerin bu uzamlarda nasıl algılandığına bakarak, uzamsal teoriler ışığında irdelemeyi amaçlamaktadır. 
Keywords : ortaçağ edebiyatı, Chaucer, bahçe, beden, uzam