Nietzsche and Heidegger on Meaning: Inferences for the Era of the Covid-19 Pandemic

Authors : Ozan BIÇAKCI

Pages : 155-164

Doi:10.54282/inijoss.993666

View : 15 | Download : 10

Publication Date : 2022-06-30

Article Type : Research Paper

Abstract :Nietzsche, Sokrat sonrası, Yunanlılara ait asil yaşam zevkinin yerini diyalektiğe bıraktığını, ve bunun bir sonucu olarak da, insanlığın kendi doğası ile olan bağını kaybettiğini söyler. Sokrat sonrası, tamamen bilinçli ve mantıki dilin kullanılmasının bir sonucu olarak, toplumumuzda anlam sabitleşmiştir ve insanlar doğanın dinamizmiyle olan bağını kaybetmiştir. Temsillerin de bir anlam olduğu göz önünde bulundurulduğunda, Heidegger'deki anlamı ile, temsil edilen bir nesnenin aynı zamanda bu temsile indirgenemeyecek bir varlık seviyesini de işaret etmesi ve bu varlık seviyesinin de aslında bu temsilin oluşuyla ("Being") ilgili olması not edilmelidir. Heidegger için de, Nietzsche'de olduğu gibi, Helenistik dönemde "gösterge"nin "göstermek için göstermek" yerine bir "belirleme" aracı olarak anlaşılmasına doğru bir değişim vardır. Bu değişim, gösterge ve gösterilen arasında temsillerin kurulmasıyla, yani "işaret etme" durumuyla sonuçlanmıştır ve vurgu göstermekten ziyade gösterilene kaymıştır. Günümüzün neoliberal dünyasında, benzer şekilde, insanlar temsillerde kaybolmaktadırlar (ve hatta kendileri tüketilecek birer temsil haline gelmektedirler) ve bunun sonucunda da hayatı otantik olmayan bir şekilde yaşamaktadırlar. O halde, oluşturduğu kaygının kaygıyı deneyimlemenin otantik olmayan bir yolu olan korkuya dönüşecek olması sebebiyle Covid-19 pandemisinin bizi otantik bir yaşam biçimine yönlendirmesi de beklenemeyecektir. Çözüm olarak, içgüdüsel dil, yani bedenlerimizin ve istencimizin gerçeğinin dili tekrardan keşfedilebilir ve böylece mantıki dilin anlam ve temsil sabitlenmesine yol açması engellenebilir.
Keywords : Heidegger, Nietzsche, Covid 19 Pandemisi, Dil, Temsilî Nesne, Neoliberalizm, Lacan