Çevrimiçi Eğitimin Çocuk Hemşireliği Yeterliliğine Etkisi: Yarı Deneysel Bir Araştırma

Authors : Hatice Uzşen, Esra Tural Büyük, Merve Koyun

Pages : 49-56

Doi:10.61399/ikcusbfd.1247394

View : 59 | Download : 46

Publication Date : 2024-01-30

Article Type : Research Paper

Abstract :Amaç: Çalışmada hemşirelik öğrencilerine çevrimiçi eğitim ile çocuk sağlığı ve hastalıkları hemşireliği dersi kapsamında verilen eğitiminin çocuk hemşireliği yeterliliğine etkisini araştırmak amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Çalışma tek grup ön test- son test desenli yarı deneysel araştırma olarak yapıldı. Araştırmanın örneklemini Karadeniz bölgesindeki bir üniversitede 2020-2021 eğitim-öğretim yılında çocuk sağlığı ve hastalıkları hemşireliği dersini çevrimiçi Google Classroom aracılığıyla alan 113 öğrenci oluşturmuştur. Verilerin toplanmasında "Öğrenci Bilgi Formu”, "E-Öğrenme Sürecine İlişkin Hazır Bulunuşluk ve Beklenti Ölçeği”, "Çocuk Hemşireliği Yeterlilik Ölçeği (ÇHYÖ)” kullanılmıştır. Araştırma verileri SPSS 22.00 paket programı kullanılarak analiz edilmiş olup demografik verilerin tanımlayıcı istatistikleri yapılmıştır. Skewness- Kurtosis değerleri doğrultusunda normallik analizleri yapılarak eğitim öncesi ve eğitim sonrası ölçek puanlarının karşılaştırılmasında parametrik (bağımlı örneklem t testi) ve non-parametrik testler (Wilcoxon İşaretli sıralar testi) kullanılmıştır. Bulgular: Hemşirelik öğrencilerinin yaş ortalaması 20,97±0.98 ve %75,20’si kız öğrencidir. Hemşirelik öğrencilerinin %51,30’u çocuk hastaya bakım vermekten endişelendiğini ifade etmiştir. Öğrencilerinin %47,80’i çevrimiçi eğitimi etkili bulduğunu, %87,6’sı bu süreçte çevrimiçi eğitim ile ilgili sorun yaşadığını belirtmiştir. Öğrencilerin çocuk sağlığı ve hastalıkları hemşireliği dersi öncesi ÇHYÖ’den aldıkları toplam puan ortalamaları ile ders sonrası ölçek toplam puan ortalamaları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark saptanmıştır (p<0.05). Hemşirelik öğrencilerine derslerden önce uygulanan e-öğrenme sürecine ilişkin hazır bulunuşluk, beklenti ve memnuniyet ölçeği toplam puanları ile derslerden sonra uygulanan ölçeğin toplam puanları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark belirlenmemiştir (p=0.725, p=0.211) Sonuç: Pandemi sürecinde çevrimiçi eğitim yoluyla işlenen çocuk sağlığı ve hastalıkları hemşireliği derslerinin öğrencilerin çocuk hemşireliği yeterliliğini arttırdığı ancak öğrencilerin e-öğrenme hazır bulunuşluk, beklenti ve memnuniyet düzeylerinde herhangi bir değişim olmadığı saptanmıştır
Keywords : Çocuk Hemşireliği, yeterlilik, çevrimiçi eğitim, hemşirelik öğrencisi