- Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi
- Volume:17 Issue:3
- Tip 2 Diyabetli Hastalarda Kan Glukoz Düzeyi ile Karbonmonoksit Difüzyon Kapasitesi Arasındaki İlişk...
Tip 2 Diyabetli Hastalarda Kan Glukoz Düzeyi ile Karbonmonoksit Difüzyon Kapasitesi Arasındaki İlişki
Authors : Hatice ŞAHİN, Hasan KAHRAMAN
Pages : 22-29
Doi:10.17517/ksutfd.928447
View : 14 | Download : 4
Publication Date : 2022-11-02
Article Type : Research Paper
Abstract :Özet Amaç: Diyabetes mellitus birçok organı etkileyen komplikasyonlarla giden bir hastalıktır. Diyabetin retinopati, nefropati, nöropati ve makrovasküler komplikasyonları iyi bilinmekle birlikte akciğer üzerine etkileri yeteri kadar çalışılmamıştır. Bizim bu çalışmamızda amacımız tip 2 diyabetes mellitus’un solunum fonksiyon testlerine etkisin incelemektir. Gereç ve Yöntemler: Tip 2 diyabetli 51hasta (15’i erkek, 36’sı kadın) ve 49 sağlıklı kontrol (24’ü erkek, 25’i kadın) olmak üzere toplam 100 kişi çalışmaya dâhil edildi. Diyabetli hastalardan 8-12 saatlik açlık kan şekeri, HbA1c, tokluk kan şekeri, kreatinin, alanin Transaminaz (ALT), hemogram, spot albümin, spot kreatinin tahlilleri istendi. Tüm hastaların göz ve nörolojik muayeneleri ilgili branşlarda yaptırıldı ve diyabetik nöropati, nefropati veya retinopati saptanan hastalar kaydedildi. Tüm katılanların solunum fonksiyon testleri yapılarak 1 saniyedeki zorlu ekspiratuar volüm (FEV1), zorlu ekspiratuar volüm 1 sn/zorlu vital kapasite (FEV1/FVC), karbonmonoksit difüzyon kapasitesi (DLCO%) değerler ölçüldü ve iki grup arasında karşılaştırmalar yapıldı. Bulgular: Diyabetli hastalarda FEV1 değeri ortalama 92.84±8.94 ml iken, kontrol grubunda 96.95±9.2 ml olarak saptandı. Diyabetli grupta FEV1 daha düşük bulundu ve arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlıydı (p=0.026). Diyabetli hastalarda DLCO değeri 96.21±10.8 mmol/kPa/dk iken kontrol grubunda bu değer 97.95±10.1 mmol/kPa/dk idi ve tip 2 diyabetlilerde daha düşük olmasına rağmen aralarındaki fark anlamlı değildi (p=0.41). Diyabetli hastalarda FEV1/FVC oranı 82.15±6.77 iken, kontrol grubunda ise 83.73±5.87 olarak saptandı ve aralarındaki fark anlamlı değildi (p=0.21). Sonuç: Tip 2 diyabetli hastalarda kronik hiperglisemi olması mikroanjiopatik hasara yol açarak özellikle retinopati, nöropati ve nefropati gibi komplikasyonlara sebebiyet vermektedir. Diyabetin akciğer üzerindeki etkilerini inceleyen çalışma sayısı çok azdır. Çalışmamızda tip 2 diyabetli olanlarda kontrol grubuna göre solunum fonksiyonlarında sadece FEV1 değerlerinde bozulma olduğunu saptadık. Bununla birlikte bu konuda daha geniş kapsamlı çalışmalara ihtiyaç olduğunu düşünmekteyiz.Keywords : DİYABETES MELLİTUS, TİP 2 DİYABET, SOLUNUM FONKSİYON TESTİ, FEV1, FEV1 FVC, DLCO