DNA BINDING ACTIVITIES OF THE VINCA ALKALOIDS AND PACLITAXEL AS ANTI-MICROTUBULE DRUGS USED IN CANCER THERAPY

Authors : Emine ÖKSÜZOĞLU

Pages : 51-57

Doi:10.18229/kocatepetip.883250

View : 8 | Download : 12

Publication Date : 2022-01-17

Article Type : Research Paper

Abstract :AMAÇ: Mikrotübüller, hücre içi hücre iskeleti yapısının önemli bir parçasıdır ve hücre bölünmesi dahil birçok hücresel işlev için kritik olan benzersiz polimerizasyon dinamiklerine sahiptirler. Mikrotübüllere müdahale eden anti-mikrotübül ilaçlar, çeşitli kanserlerin tedavisi için çok önemli kemoterapötik ajanlardır. Mitozu bloke eden bu ilaçlar, mikrotübüllerin dinamiğini baskılayan, hücreleri yavaşlatan, apoptozu indükleyen ve ardından tümör hücrelerini öldüren ortak bir mekanizma ile çalışmaktadır. Vinka alkaloidleri (vinblastin, vincristin ve vinorelbin) ve Taksanlar (paklitaksel), mikrotübüllerin işlev bozukluğuna neden olan ve kanser hücresi proliferasyonunu inhibe eden iki farklı anti-mikrotübül ilaç sınıfıdır. Vinka alkaloidlerinin ve taksanların ana aktivitesi, tübülin proteinleri ile bağlanma etkileşimlerinden kaynaklanmaktadır. Ancak, bu anti-mikrotübül ilaçların DNA etkileşimleri ile ilgili çalışmalar yeterli değildir. Bu çalışmada, vinka alkaloidleri (vinblastin, vincristin, vinorelbin) ve paklitakselin DNA bağlanma aktivitelerinin araştırılması amaçlanmıştır. GEREÇ VE YÖNTEM: İlaçların DNA ile etkileşimleri agaroz jel elektroforez deneyi ile analiz edildi. Her deneyde, 100 bp marker DNA, pUC19 plazmid DNA (2686 bp) ve pBR322 plazmid DNA (4361 bp) dahil olmak üzere üç tip DNA kullanıldı. DNA'lar belirli koşullar altında farklı ilaç konsantrasyonları ile inkübe edildikten sonra agaroz jel elektroforezi yapıldı. İlaç-DNA etkileşimlerinin yorumlanabilmesi için DNA bant dağılımları jel analiz sistemi ile analiz edildi. BULGULAR: Sonuçlarımıza göre vinka alkaloidlerinden özellikle vinorelbinin, vinkristin ve vinblastine göre daha yüksek aktiviteyle DNA'ya bağlandığı bulunmuştur. Vinca alkaloidleri, DNA bağlanma aktivitesi için gerekli yapısal özelliklere sahiptir ve DNA bağlanma motiflerinde benzerlik vardır. Ancak sonuçlar, taksan grubundan olan paklitakselin DNA bağlama aktivitesine sahip olmadığını gösterdi. Bunun nedeni, paklitakselin kimyasal yapısının DNA'ya bağlanmaya uygun olmaması olabilir. SONUÇ: İlaçların DNA ile interaksiyonu, ilaçların etki yollarını ve DNA hasarına neden olma yeteneklerini belirlemede önemli bir rol oynar. Sonuç olarak, çalışmamızın bulguları mikrotübül inhibitörü olan bu ilaçların etki mekanizmalarını ve genotoksik potansiyellerini aydınlatmaya katkı sağlayacaktır.
Keywords : Anti mikrotübül ilaçlar, Vinca alkaloidleri, Paklitaksel, DNA bağlanma, Kanser terapi