Şîa’da Hadis Rivayeti ve İsnad Tenkidinde Ashâb-ı İcmâ Telakkisinin Rolü

Authors : İbrahim KUTLUAY

Pages : 29-50

Doi:10.33420/marife.591725

View : 11 | Download : 5

Publication Date : 2017-06-30

Article Type : Research Paper

Abstract :Şîa’ya göre ashâb-ı icmâ, İmam Muhammed el-Bâkır insert ignore into journalissuearticles values(ö.114/733);, Caʽfer es-Sâdık insert ignore into journalissuearticles values(ö.148/765);, Mûsâ el-Kâzım insert ignore into journalissuearticles values(ö.183/799); ve oğlu Ali er-Rızâ’nın insert ignore into journalissuearticles values(ö.203/818); ashâbından olup her biri altı kişiden oluşan üç gruptaki toplam on sekiz râviyi ve âlimi ifade etmektedir. Bunlar, hadis kaynaklarının önde gelen râvileridir ve kendilerine dayandırılan hadisler `tashîhu mâ yasihhu anhüm` şeklinde formüle edilen prensibe göre sahih kabul edilmektedir. Ancak bu hususta icmâ olduğu ifade edilse de ashâb-ı icmânın sayısına ve bu tâbirle tam olarak ne kastedildiğine dair İmâmî ulemâ arasında tam bir birlik yoktur. Bu makalede öncelikle ashâb-ı icmânın kimlerden oluştuğu ve bu konudaki ihtilaflar, Şîa’nın el-Usûlü’l-erbaatü’r-ricâliyye diye bilinen temel ricâl kitaplarına ve ashâb-ı icmâya yer veren hadis usûlüne dair kaynaklara başvurularak ele alınacak, ashâb-ı icmânın kendilerinin ya da içinde yer aldıkları isnad ve rivayetlerin kendilerine duyulan itimada binaen makbul addedilme sebepleri incelenecektir.
Keywords : Ashab ı İcma, Asabe, Şia, Keşşî, Hadis Tenkidi