Dekübit Ülser Enfeksiyonunda Etken ve Antibiyotik Direnç Dağılımı

Authors : İlyas OZTURK, Hasan ÖZTİN

Pages : 1-5

View : 12 | Download : 8

Publication Date : 2020-04-28

Article Type : Research Paper

Abstract :Dekübit ülseri, genellikle kemik çıkıntılar üzerinde ve basıya maruz kalan vücut bölgelerinde gözlenir. Hareket kısıtlılığı olan hastalarda ve yaşlılarda sık görülür. Dekübit ülser enfeksiyonlarında etken olarak birçok ajan suçlanmakla birlikte en sık izole edilenler; enterik, non-fermentatif ve graminsert ignore into journalissuearticles values(+); bakterilerdir. Çoğunlukla da polimikrobiyal enfeksiyonlar görülür. T.C. Sağlık Bilimleri Üniversitesi Erzurum Bölge Eğitim ve Araştırma Hastanesi Palyatif Bakım Servisinde 2018 yılında çeşitli tanılarla yatan hastalarda dekübit ülser enfeksiyonu klinik bulguları olanlardan alınan yara sürüntü kültürlerinde üreme olan ve klinik olarak anlamlı kabul edilen 42 hasta çalışmaya dahil edildi. İzole edilen 53 etken mikroorganizmaların dağılımı ve antibiyotik direnç spektrumu incelendi. Hastaların 23’ü insert ignore into journalissuearticles values(%54.8); erkek, 19’u insert ignore into journalissuearticles values(%45.2); kadın hasta idi. Hastaların yaş ortalaması 67.6±15.6 insert ignore into journalissuearticles values(18-92); yıl olarak tespit edildi. 42 hastada toplamda 74 farklı vücut bölgesinde dekübit ülser enfeksiyonu gözlendi. Yara kültür üremelerinde; enterik bakteriler içerisinde E.coli insert ignore into journalissuearticles values(11/23); ve non-fermentatif bakteriler içerisinde P.aeruginosa’nın insert ignore into journalissuearticles values(10/17); daha sık olduğu gözlendi. Çalışmamız neticesinde enterik bakterilere en etkili ajanlar Meropenem, İmipenem, Ertapenem, Amikasin ve Kolistin olarak tespit edildi. Çalışmamızda P.aeruginosa ve A.baumannii izolatlarında Kolistin direnci tespit edilmedi. Çalışmamızda grinsert ignore into journalissuearticles values(+); bakterilerde Daptomisin, Vankomisin ve Teikoplanin gibi antibiyotiklere karşı direnç gözlenmedi. Ampisilin, Amoksisilin-Klavulonat, Siprofloksasin ve Penisilin gibi antibiyotiklere direnç oranı da oldukça yüksek bulundu. Enfeksiyon etkeni olan ajanların dağılım oranları ve antibiyotik direnç durumunun dağılımı dönemsel olarak hatta klinikten kliniğe farklılık gösterebilmektedir. Bu nedenle her kliniğin kendi sürveyans çalışmasını periyodik olarak yapması gerekmektedir. Bu çalışmanın amacı kliniğimizde izlenen palyatif bakım hastalarında gelişen bası yaralarında etken ve antibiyotik direnç durumunun dağılımını incelemektir.
Keywords : Antibiyotik Direnci, Dekübit Ülseri, Sürveyans